Een kort reisverslag met hobbelwegen en vleugels
Met tien man vertrokken we naar het nog onontdekte noorden van Malawi, klaar voor avontuur. Al op de eerste dag liep er in de tuin van ons hotel een prachtige oranje vogel rond: de Common Hoopoe. Op dat moment ontdekten we dat er, naast mijzelf, nóg een vogelliefhebber in ons reisgezelschap zat. Dit bleek al snel een onverwachte rode draad in de reis te worden.Met onze 4x4’s schudden we ons over wegen die nog niet af waren of die duidelijk al een tijd geen wegwerker hadden gezien. Elke rit was een gratis rugmassage, maar niemand klaagde: we waren op ontdekkingstocht naar het noorden.
Op het Nyika-plateau hebben we 22 kilometer gehiked. Of eigenlijk: de eerste kilometers waren vooral wandelen. Na een aantal uur veranderde de tocht in een soort gedeeld overlevingsproject waarin iedereen elkaar moed insprak: Wat een uitzicht, het is echt tijd voor een pauze! En: Daar achter die top ligt écht het kamp! We kampeerden in het wild, zagen de prachtige sterrenhemel en er liepen zebra’s met een jong door ons kamp. Het was ruig, afzien en schitterend, en we voelden ons allemaal echte pioniers. De hele hike werden we achtervolgd door de zeldzame White-necked Raven, die zo’n beetje met ons meereisde in de hoop op een paar etensrestjes.
Na de hike reisden we naar Likoma Island, midden in Lake Malawi, en dat bleek een waar vogelparadijs. De mooiste Afrikaanse vogels zaten gewoon in de struiken voor ons badkamerraam of op hun favoriete uitkijkpaaltje net voor de kust: Malachite Kingfishers, de Kleine Zilverreiger (spierwit met gele voeten), en de imposante African Fish Eagle. En overal die schitterende, knalgele wevervogels. De vraag of we nu naar een Southern Masked Weaver of een Village Weaver keken, leverde uren discussie én rollende ogen van medereizigers op.
Ook in de tuinen van Mzuki Beach en in het safaripark Nkhotakota was van alles te spotten. Het grappige? De rest van de groep raakte langzaam aangestoken. Waar eerst alleen wij tweeën opgewonden fluisterden: Kijk dáár!, stonden niet veel later onze reisgenoten half in de bosjes te turen, vragend of iets een Paradise Flycatcher, een African Green Pigeon of gewoon een blaadje was.
Toen we uiteindelijk terugkeerden - stoffig, moe maar voldaan - was de conclusie helder: we kwamen voor avontuur, actie en beach vibes, maar Malawi schonk ons onverwacht een paar nieuwe vogelaars. Voor altijd besmet met een zacht sluimerend vogelvirus dat waarschijnlijk nooit meer helemaal weggaat.
