Wat is het probleem?
Voor westerlingen is het vaak onbegrijpelijk waarom iemand zo’n majestueus dier zou afslachten; hoe kun je het over je hart verkrijgen? Hiernaast kun je je ook afvragen: onderneemt men genoeg actie? In deze blog duiken we de diepte in en nemen we de ivoorstroperij in Kenia onder de loep. Ondanks verschillende pogingen om dit te stoppen, is het stropen van olifanten en neushoorns voor ivoor nog steeds een groot probleem. Kenia doet het relatief goed in vergelijking met andere landen; vooral in Centraal Afrika wordt er gigantisch veel gestroopt. Tussen 2008 en 2016 daalde de olifantenpopulatie hier met maar liefst
66%: in deze landen sterven olifanten zelfs sneller dan dat ze zich kunnen voortplanten. Helikopters, wapens van militair kaliber en zelfs vergiftigde groenten: stropers gebruiken al hun creativiteit om kudde na kudde af te slachten. Niet oké!
Slagtanden en neushoorns worden verhandeld binnen een groot netwerk van Afrikaanse gangs en onder corrupte overheden.
Een groot deel van het ivoor eindigt in China, waar een snelgroeiende middenklasse verslaafd is aan het witte goud: van armbanden tot kammen, beelden en andere statussymbolen, ze leggen er maar al te graag geld voor neer. Deze vraag heeft de ivoor prijs zo erg verhoogd dat een enkele slagtand wel meer dan $100.000 kan opleveren. Dit heeft ertoe geleid dat vele ‘hunters’ en handelaars een meedogenloze klopjacht hebben geopend op nog meer olifanten en neushoorns.
Voor arme boeren kunnen de gigantische opbrengsten van ivoor een verleidelijke optie zijn, maar deze bedragen zijn echter relatief. Zo vertelt een ex-stroper bij Mount Kenya dat hij tijdens zijn poaching periode $100 per slagtand ontving, iets dat voor de meeste boeren een gigantisch bedrag is. Wat deze stropers vaak niet weten, is dat dit bedrag soms wel wordt verhonderdvoudigd (!!) op de markt. De tussenpersonen zijn degenen die er het meeste geld aan overhouden en juist deze mensen laten zich zeer zelden op heterdaad betrappen. Wanneer de stroper wordt opgepakt, vindt de tussenpersoon zonder al te veel moeite vaak wel weer een nieuwe leverancier.
Stropen in Kenia
Kenia staat
bekend om al haar nationale parken en reserves, die een thuis zijn van tienduizenden olifanten en duizenden neushoorns. De wereldberoemde Masai Mara, Amboseli en Tsavo zijn een paar voorbeelden van de meest populaire bestemmingen onder toeristen. Veel van deze parken en reserves worden beschermd door de
KWS, oftewel de Kenya Wildlife Service. Deze werd opgericht in 1990 en neemt rangers aan om lokale stroperij aan te pakken, maar ook om op
grotere schaal handelaren op te pakken.
Sinds een aantal jaar is er een daling van ivoorstroperij in Kenia en doet het land het in vergelijking tot buurlanden goed. Maar dat betekent niet dat het probleem hier geen urgentie heeft. Er wordt
meer ivoor uit de haven van de Keniaanse kuststad
Mombasa verscheept dan vanuit enige andere stad op het Afrikaanse continent, en ook in Kenia is corruptie orde van de dag. De KWS pakt veel stropers op, maar de tussenpersonen blijven lastig te pakken.
Is er dan ook goed nieuws?
Ja, dat is er! Volgens de non profit organisatie
Save the Elephants is de waarde van ivoor omlaag gegaan: zo was in 2014 de prijs van een slagtand gemiddeld $2.100 per kilo, maar is deze het afgelopen jaar
gedaald naar $730. Dit kan een resultaat zijn van de wereldwijde campagnes tegen het kopen van ivoor. De laatste jaren waren er veel van deze campagnes met celebrities, politieke leiders en gepassioneerde wildlife vertegenwoordigers die China opriepen om de ivoorhandel illegaal te maken. Dit had effect: sinds 2018 heeft China, ’s werelds grootste ivoormarkt, de handel in ivoor en ivoren producten illegaal gemaakt. Dit werd als een grote overwinning gezien voor het beschermen van de olifanten en neushoorn populatie. Daarnaast hebben deze campagnes ook het bewustzijn bij vele bevolkingsgroepen vergroot: sommige mensen wisten vóór deze campagnes bijvoorbeeld niet dat ivoor van gestroopte olifanten kwam.
Zoals de beroemde conservationist Dr Richard Leakey een paar jaar geleden in een
interview met The Guardian zei: “Het probleem zal nooit verdwijnen tot er geen vraag naar ivoor meer is. Als we de markt kunnen overtuigen dat het verkrijgen en kopen van ivoor een slechte zaak is, dan zal er ook geen behoefte meer zijn om olifanten en neushoorns te doden”.
Anti-stropen patrol teams
De afname in wildlife poaching in Kenia is het resultaat van hard werk en toewijding van de rangers, die de dieren in de nationale parken en conservancies dag en nacht beschermen. Ook hebben strengere straffen voor zogeheten ‘wildlife crime’ en een hechtere samenwerking met lokale communities ervoor gezorgd dat er
veel gebieden veiliger zijn geworden. Tijdens
Africa Inside Out bezocht Charles met zijn team meerdere conservancies waar anti-poaching teams opereerden: van Ol Pejeta tot Borana en Mount Kenya. Maar het blijft een feit: de handel is nog steeds in volle gang.
BEKIJK DE GEHELE SERIE
